زبان‏شناسان علاوه بر توجه به کلمات، به نحوۀ ترکیب آنها با هم و به چگونگی شکل‏گیری هر کلمه از اجزایی خُردتر علاقمندند، تا از این طریق بتوانند به ساختارها، الگوها و قاعده‌مندی‌های حاکم بر زبان راه یابند. مؤلفه‌هایی که همگی حکایت از آن دارند که هرچند تغییرات عارض بر زبان به شیوه‏ای خودبه‏خودی روی می‏دهند و نه به روشی فرمایشی و تحمیلی، اما این تغییرات هم قابل تبیین هستند، هم تحت تأثیر تاریخ مردمانی که به آن تکلّم می‌کنند و هم متأثر از همجواری‌های جغرافیایی این مردمان. کتاب حاضر قدم اولی است برای آشنایی با چگونگی ارجاع زبان‌شناسان مکاتب مختلف به این مؤلفه‌ها.